Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μια νευρολογική νόσος που προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα. Στην εν λόγω νόσο δημιουργούνται απομυελινωτικές πλάκες στον εγκέφαλο ή στο νωτιαίο μυελό ή και στα δύο, προκαλώντας κινητικά ελλείμματα. Η ΣΚΠ διακρίνεται από ώσεις και υφέσεις, απρόβλεπτης όμως διάρκειας και έντασης. Έτσι εξηγείται η μεγάλη ποικιλομορφία των συμπτωμάτων που έχουν οι ασθενείς αυτοί.
Αθροιστικά λοιπόν, οι ώσεις προκαλούν σοβαρές κινητικές αλλά και συμπεριφορικές διαταραχές. Κάθε υποτροπή μπορεί να προσβάλλει διαφορετική περιοχή της λευκής ουσίας του κεντρικού νευρικού συστήματος, οδηγώντας στην αντίστοιχη κλινική εικόνα. Αν και υπάρχουν αρκετές θεωρίες για την αιτιολογία της νόσου καμία δεν έχει αποδειχθεί πλήρως. Πάντως φαίνεται, ότι ο συνδυασμός γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για τη ΣΚΠ.
Η κλινική εικόνα όπως αναφέρθηκε είναι πολυσύνθετη και ποικίλει από ασθενή σε ασθενή. Μερικά από τα συμπτώματα που εμφανίζονται είναι οι γνωσιακές και ψυχικές διαταραχές, η προσβολή αισθήσεων (όραση, ακοή, αφή κ.α.), η δυσαρθρία, η σπαστικότητα, παρεγκεφαλιδική αταξία, πάρεση, η εύκολη κόπωση, καθώς και η προσβολή του αυτόνομου συστήματος.
Γίνεται κατανοητό, ότι από τη στιγμή που δεν είναι γνωστή η αιτιολογία της ΣΚΠ, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη περιορίζεται στην καταπολέμηση των συμπτωμάτων. Η φυσικοθεραπεία θα βοηθήσει τον ασθενή να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του, και να γίνει λειτουργικά αποδοτικότερος.
Ο φυσικοθεραπευτής αρχικά θα αξιολογήσει το περιστατικό, θα θέσει στόχους, και θα καταστρώσει ένα εξατομικευμένο πλάνο αποκατάστασης. Πιο συγκεκριμένα θα διατηρήσει ή θα βελτιώσει το μυοσκελετικό σύστημα, την αεροβική ικανότητα, την αντοχή, και την ισορροπία. Τελικά, θα διδάξει τον ασθενή να χρησιμοποιεί ορθοπαιδικά βοηθήματα, και να εκτελεί ασκήσεις σε καθημερινή βάση ώστε να αυτοεξυπηρετείται. Το κοινωνικό του περιβάλλον θα πρέπει να είναι δίπλα του σε αυτή την προσπάθεια.
Αθροιστικά λοιπόν, οι ώσεις προκαλούν σοβαρές κινητικές αλλά και συμπεριφορικές διαταραχές. Κάθε υποτροπή μπορεί να προσβάλλει διαφορετική περιοχή της λευκής ουσίας του κεντρικού νευρικού συστήματος, οδηγώντας στην αντίστοιχη κλινική εικόνα. Αν και υπάρχουν αρκετές θεωρίες για την αιτιολογία της νόσου καμία δεν έχει αποδειχθεί πλήρως. Πάντως φαίνεται, ότι ο συνδυασμός γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για τη ΣΚΠ.
Η κλινική εικόνα όπως αναφέρθηκε είναι πολυσύνθετη και ποικίλει από ασθενή σε ασθενή. Μερικά από τα συμπτώματα που εμφανίζονται είναι οι γνωσιακές και ψυχικές διαταραχές, η προσβολή αισθήσεων (όραση, ακοή, αφή κ.α.), η δυσαρθρία, η σπαστικότητα, παρεγκεφαλιδική αταξία, πάρεση, η εύκολη κόπωση, καθώς και η προσβολή του αυτόνομου συστήματος.
Γίνεται κατανοητό, ότι από τη στιγμή που δεν είναι γνωστή η αιτιολογία της ΣΚΠ, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη περιορίζεται στην καταπολέμηση των συμπτωμάτων. Η φυσικοθεραπεία θα βοηθήσει τον ασθενή να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του, και να γίνει λειτουργικά αποδοτικότερος.
Ο φυσικοθεραπευτής αρχικά θα αξιολογήσει το περιστατικό, θα θέσει στόχους, και θα καταστρώσει ένα εξατομικευμένο πλάνο αποκατάστασης. Πιο συγκεκριμένα θα διατηρήσει ή θα βελτιώσει το μυοσκελετικό σύστημα, την αεροβική ικανότητα, την αντοχή, και την ισορροπία. Τελικά, θα διδάξει τον ασθενή να χρησιμοποιεί ορθοπαιδικά βοηθήματα, και να εκτελεί ασκήσεις σε καθημερινή βάση ώστε να αυτοεξυπηρετείται. Το κοινωνικό του περιβάλλον θα πρέπει να είναι δίπλα του σε αυτή την προσπάθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου