“Καλώς ήρθατε στο blog Physical Relief Panagiotopoulos (prpanagiotopoulos.blogspot.com). Το blog PRP, που αποτελεί προέκταση του site PhysicalRelief.gr, παρουσιάζει κυρίως φυσικοθεραπευτικά θέματα, καθώς και τα νεότερα βίντεο από το YouTube κανάλι μου, όπου μπορείτε να κάνετε Εγγραφή - Subscribe (δωρεάν), για να μείνετε συντονισμένοι!! Ο δρόμος για την αποκατάσταση των παθήσεων και την αντιμετώπιση του πόνου, δεν είναι πάντα αυτοκινητόδρομος με μεγάλες ευθείες, αλλά συχνά είναι ένας δύσβατος χωματόδρομος με πολλές στροφές. Καλείται λοιπόν ο φυσικοθεραπευτής, σε συνεργασία με τον ιατρό, και εφοδιασμένος με γνώσεις, εξοπλισμό, υπομονή, να διανύσει τον εκάστοτε δρόμο με επιτυχία. Αργά ή γρήγορα όμως, το χαμόγελο του ασθενή τον ανταμείβει...” Ιωάννης Παναγιωτόπουλος

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

H επίδραση της κινηματογραφοθεραπείας (cinema – therapy), σε ανθρώπους με άνοια.

Γράφουν οι: Αλεξούλη Ζωή, ψυχολόγος
Παναγιωτόπουλος Ιωάννης, φυσικοθεραπευτής
Άρθρο δημοσιευμένο στο www.glyfadametropolitans.com

Η κινηματογραφοθεραπεία, αποτελεί μία ψυχαγωγική και συνάμα θεραπευτική μέθοδο, σε ανθρώπους με άνοια. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά, στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στις ΗΠΑ. Θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα διαδραστικό cinema, καθώς καλούνται οι ίδιοι οι θεατές – ασθενείς, να συμμετάσχουν ενεργά, απαντώντας σε ερωτήσεις από ψυχολόγο, κατά τη διάρκεια ή μετά το τέλος της ταινίας.

Οι ερωτήσεις σχετικές με την ταινία, αποσκοπούν κυρίως στην νοητική ενδυνάμωση του ατόμου. Για παράδειγμα, καλείται ο θεατής να θυμηθεί το όνομα του πρωταγωνιστή, ή με πιο τρόπο εξελίσεται η υπόθεση της ταινίας. Επιπλέον η cinema – therapy, αποτελεί ερέθισμα για ανοικτή συζήτηση της ομάδας, για θέματα ποικίλου ενδιαφέροντος.

Η παρακολούθηση μιάς ταινίας βέβαια, μπορεί να διεγείρει διάφορα συναισθήματα όπως, χαρά, γέλιο, αγάπη, αγωνία και συγκίνηση. Ας μην ξεχνάμε ότι, στους ανθρώπους με άνοια οι περιοχές του εγκεφάλου που επεξεργάζονται τα συναισθήματα επηρεάζονται λιγότερο. Έτσι λοιπόν παρατηρούμε, ότι οι επιλεγμένες ταινίες, συμβάλλουν σημαντικά στην μείωση των συγκρούσεων ή των εντάσεων μεταξύ των ατόμων, στη βελτίωση της ψυχολογικής κατάστασης, στη βελτίωση της συγκέντρωσης, καθώς και στη βελτίωση της γνωστικής λειτουργίας.

Συνεπώς μια επιλεγμένη ταινία, λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των θεατών που αποτελούν τη θεραπευτική ομάδα (cinema-therapy), και του ψυχολόγου. Ο κινηματογράφος εξάλλου, όπως και κάθε άλλη μορφή τέχνης, βελτιώνουν την αυτογνωσία μας, και απελευθερώνουν το πνεύμα μας. Μόνο που η cinema – therapy, είναι πολλά περισσότερα από μία απλή μορφή τέχνης, όπως προαναλύσαμε.
Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου και φυσικοθεραπεία

Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου (ΣΘΕ), είναι ένα συμπιεστικό φαινόμενο της υποκλείδιας αρτηρίας και του βραχιονίου πλέγματος, με αποτέλεσμα να έχουμε τόσο αγγειακή όσο και νευρολογική συμπτωματολογία. Ανάλογα με την αιτία του συμπτώματος, έχουμε το νευρογενές, το αγγειακό, και το μη συγκεκριμένο ΣΘΕ. Ανατομικά η υποκλείδια αρτηρία μαζί με το βραχιόνιο πλέγμα, ξεκινούν απο τον αυχένα, διέρχονται πάνω απο την 1η πλεύρα, ανάμεσα απο τους σκαληνούς μύες, κάτω απο την κλείδα και από το μείζον θωρακικό μύ, και καταλήγουν στα άνω άκρα. Οιαδήποτε ανατομική παραμόρφωση της περιοχής, προκαλεί τα αντίστοιχα συμπτώματα.

Υπάρχουν διάφοροι αιτίες που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση του συνδρόμου. Για παράδειγμα, συγγενή ανατομικά προβλήματα (υπεράριθμη πλευρά στον έβδομο αυχενικό σπόνδυλο, η επιμήκυνση της μίας ή και των δύο εγκάρσιων αποφύσεων του 7ου αυχενικού σπονδύλου, η δισχιδής κλείδα, η εξόστωση της πρώτης πλεύρας, κ.α.). Μία άλλη αιτία μπορεί να είναι, οι τραυματισμοί της περιοχής (π.χ. κάταγμα κλείδας, εξάρθρημα ώμου, κάκωση ανώτερου θώρακα). Επιπλέον το ΣΘΕ, ίσως να εμφανιστεί ως σύνδρομο υπέρχρησης από κακή στάση, από αθλητές, ή άτομα που δακτυλογραφούν πολλές ώρες.

Όπως εξηγήσαμε παραπάνω, η κλινική εικόνα του ΣΘΕ, ποικίλει ανάλογα με την αιτία του. Συνήθως ο ασθενής παραπονιέται για πόνο στην περιοχή του άνω άκρου, διαταραχές αισθητικότητας με ή χωρίς μούδιασμα, μυική αδυναμία, καθώς και κακή αιματική κυκλοφορία. Η διάγνωση του ΣΘΕ, γίνεται ύστερα από διαφοροδιαγνωστικές μεθόδους όπως είναι οι ακτινογραφίες, η μαγνητική τομογραφία, και το ηλεκτρομυογράφημα, ώστε να αποκλειστούν άλλα παθολογικά προβλήματα.

Αν το πρόβλημα είναι σε αρχικό στάδιο και δεν επηρεάζεται άμεσα η καθημερινότητα του ασθενή, τότε επιλέγεται η λύση της συντηρητικής θεραπείας με φαρμακευτική αγωγή του ιατρού, και φυσικοθεραπεία. Σε σοβαρές περιπτώσεις, ο ασθενής οδηγήται στη λύση του χειρουργείου.
Ο φυσικοθεραπευτής στην πρώτη συνεδρία θα αξιολογήσει τον ασθενή με τα διάφορα κλινικά τεστ (Adson test, Wright test, τεστ μυικής ισχύος, τεστ εντυπώματος κ.α.).

Συνοπτικά μια φυσικοθεραπευτική συνεδρία περιλαμβάνει:

Λύση του μυικού σπασμού με τα διάφορα φυσικά μέσα, και με θεραπευτική μάλαξη.
Eιδικές τεχνικές κινητοποίησης των αρθρώσεων (manual therapy).
Κινησιοθεραπεία, ασκήσεις PNF, για ενδυνάμωση, βελτίωση εύρους τροχιάς, και βελτίωση λειτουργικότητας.
Διδασκαλία ασκήσεων και εργονομικής στάσης του ασθενή, προσαρμοσμένο στην καθημερινότητά του. .
Διαβάστε περισσότερα...